De oplossing van de mierentemmer.
Laten we eens bekijken wat er bij zo'n botsing nou precies gebeurt:
En wat zou er gebeuren als het 'spookmieren' zouden zijn, die dwars door elkaar heen kunnen lopen?
Maar wacht eens even, omdat we geen verschil tussen de verschillende mieren zien, zijn de beide  plaatjes gelijk:
We mogen dus ook wel doen alsof de mieren dwars door elkaar heen lopen!
In dat geval zou elke mier vanaf zijn beginplaats gewoon alsmaar rechtdoor de stok aflopen.
Ofwel: de langste tijd die te bereiken is, is 1 minuut, als er maar een mier helemaal aan het uiteinde van de stok begint met zijn neus naar binnen. De rest van de mieren op de stok doet er helemaal niets toe!!!!!!

HET VERVOLG.....

Dat bracht de temmer op een geweldig idee.  Hij kon zijn nummer oneindig lang laten duren, door de mieren niet op een stok te zetten, maar op een RING! Er zou dan tenminste geen mier meer van afvallen, en hij verwachtte vele interessante patronen van krioelende mieren te zien. Om het geheel nog spectaculairder te maken verfde hij elke mier in een mooie felle kleur. Elk een andere kleur.
Hij zette een willekeurig aantal zulke mieren op willekeurige beginplekken op de ring, en blies op zijn fluit, en leunde tevreden achterover om al die eindeloos mooie verschillende kleurpatronen die zouden gaan ontstaan te aanschouwen....

Helaas......

Wie schetst zijn verbazing en enorme teleurstelling toen na niet al te lange tijd precies de beginsituatie weer op de ring stond! Elke kleur mier op PRECIES zijn beginplaats, en ook lopend in dezelfde startrichting!!! Er ontstonden helemaal geen eindeloze patronen: gewoon steeds dezelfde situaties kwamen weer terug. En het was geen toeval: wanhopig probeerde de ontgoochelde temmer ander beginposities met andere aantallen mieren.
Niets hielp: elke keer kwam na een poosje exact het beginpatroon terug!

Bewijs dat dat inderdaad zo is, dus dat de mierentemmer dit had kunnen verwachten....